ΝΑΥΑΓΗΣΑΝ ΟΛΟΙ... ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ...

Λίγες ώρες πριν απο τις εκλογές, το συμπέρασμα απο τα debates, τις ατέλειωτες συζητήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ και τις συνεντεύξεις των "αρχηγών κομμάτων", είναι αβίαστο και πανθομολογούμενο: Οδηγούμεθα (ή πιο σωστά "πλέουμε") προς ένα ακόμα ναυάγιο. Και δεν αναφέρομαι σε ναυάγιο χώρας, οικονομίας ή θεσμών. Το ναυάγιο (θα) είναι οι επιλογές μας την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου, όπου μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων (των όσων θα απόσχουν εξαιρουμένων) θα δώσει/ δωρίσει/παραδώσει την εξουσία - και το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας - εις χείρας πολιτικών ψευτών, επιτήδειων, ικανών στην ίντριγκα, ανίκανων στον ορθολογισμό, μαστόρων στο θόλωμα, ειδικευμένων στην παραπλάνηση, και προ πάντων αμετανόητων. Δυστυχώς, μόνο η αποχή προβάλλει σαν υπεύθυνη πολιτική πράξη, μια και κυριολεκτικώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή, όχι τουλάχιστον για κάποιον που θα θέλει να είναι εντάξει με τον εαυτό του και την Δευτέρα! Ναι, είναι δύσκολο το να αφήνεις το μέλλον σου στα χέρια των συμπολιτών σου που θα αναδείξουν το επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Απο την άλλη όμως, αν είσαι όντως υπεύθυνος και σοβαρός άνθρωπος που σε απασχολεί σοβαρά και η αυτοεκτίμηση, πως είναι δυνατόν να δεχτείς ότι "κάποιον πρέπει να ψηφίσεις, οπότε διάλεξε τον λιγότερο κακό ή αυτόν που πιστεύεις ότι θα κάνει την μικρότερη ζημιά"; Είναι δυνατόν να πας να ψηφίσεις τον "λιγότερο ζημιάρη" και ταυτόχρονα να συντελέσεις στην είσοδο στη Βουλή της ιδεολογικά πάνσπερμης "συμμορίας" που σέρνει μαζί του;
Απο που να αρχίσω; Οπωσδήποτε εξαιρούνται κόμματα σαν το ΚΚΕ και την ΧΑ, όπως και κάθε τι ακραίο. Και όχι για την "ιδεολογία" τους αλλά γιατί δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να ψηφίσεις αυτόν που σου υπόσχεται το αδύνατον, με την ασφάλή γνώση ότι ΠΟΤΕ δεν θα βρεθεί στη θέση, ή στην "ανάγκη", να το εφαρμόσει! Αυτοί (και αυτά τα κόμματα) είναι οι πραγματικοί "επαγγελματίες της πολιτικής". Πουλάνε ελπίδες και εκμεταλλεύονται (ή ακριβέστερα "εκπορνεύουν") ιδεολογίες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
Στη συνέχεια, πάμε στις "σημαίες ευκαιρίας" που αποτελούν τις "επιλογές απελπισίας". Ερχονται και παρέρχονται. ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Τζήμεροι και εφήμεροι, μέχρι και ανασυρθέντες Λεβέντηδες αλλά και οι "αδικημένοι Δραχμιστές" της ΛΑΕ (που ταξινομούνται στην συνομοταξία του "πρακτικά ανέφικτου", όπως το ΚΚΕ). Και μαζί τους, δίπλα τους, πάνω κάτω και ανάμεσα, πλήθος αποτυχημένοι, εκδιωχθέντες, πολιτικά άστεγοι, και σίγουρα ένα λεφούσι επωνύμων ανέργων που επιδιώκουν ένα καλό βουλευτικό μισθό και το βόλεμα που φέρνει η εξουσία, όσο κρατήσει. Αν η "βουλευτική αποζημίωση" ήταν 650 Ευρώ μηνιαίως και υπήρχαν αυστηρές και αποτελεσματικές ασφαλιστικές δικλείδες κατά της διαφθοράς, να δούμε πόσοι θα έσπευδαν "να προσφέρουν στον τόπο". Θα υπήρχε πάντα ο κίνδυνος βέβαια να εγκατασταθεί μια ελίτ πλουσίων στην εξουσία (όπως παλιά, με τους "ευπατρίδες" που ακόμα "κάνουν κουμάντο απο τον τάφο" μέσω  απογόνων και επιγόνων), αλλά πρώτον, τουλάχιστον δεν θα ήταν πεινασμένοι που ψάχνουν για βόλεμα, και δεύτερον μήπως και τώρα το ίδιο δεν γίνεται; Ελάχιστοι βουλευτές, και μάλιστα απο τα πρωτοκλασσάτα στελέχη όλων των κομμάτων, δεν έχουν εισοδήματα και περιουσία που φέρνει ζάλη στον απλό κόσμο. Και αυτό δεν είναι κακό απαραίτητα, αλλά πρέπει να ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ότι αν δεν έχεις υποφέρει, δεν ξέρεις πως είναι το να υποφέρεις!  Τώρα, πλήθος στελεχών δεξιάς και αριστεράς παράταξης μιλάνε για εκατομμύρια όπως εμείς για χιλιάρικα (που ούτε κι αυτά τα βλέπουμε). Αρα, δεν μπορεί να έχουμε την ίδια οπτική των προβλημάτων, αυτοί καθήμενοι πάνω σε χοντρές καταθέσεις και ο πολύς κόσμος με την απειλή της κατάσχεσης, της φυλάκισης και του κοψίματος του ηλεκτρικού απο την ΔΕΗ. Οπου "αυτοί" δεν είναι οι πειναλέοι συγγραφείς, δημοσιογράφοι και δικηγόροι που τρέχουν να βγάλουν καμμιά δεκάρα με το βουλευτηλίκι, αλλά οι επικεφαλής των κομμάτων. ΟΛΩΝ των κομμάτων. Οι προεκλογικές λασπομαχίες έδειξαν ότι και οι αριστεροί είναι μανούλες στα κόλπα. Και η ηγεσία τους, αμετανόητη: "Δεν τρέχει τίποτα" σου λέει, για να προστατέψει τον παππού. Και απο την άλλη βάζει την ογδοντάχρονη που κατέστρεψε την μεταναστευτική πολιτική στο Επικρατείας για σίγουρη εκλογή, ανταμοιβή του μπάχαλου και της άννοιας. Και όχι μόνο: Ο σύζυγος έχει ερείσματα στον Πειραιά. Και επίσης, η..."πλατφόρμα" που ανήκουν μας στήριξε και δεν πήγε με τον Λαφαζάνη! Κομματικές ισορροπίες, έθνους ατυχίες, λαού σίγουρες αστοχίες.
Αμετανόητοι. Φτάνουμε στα "μεγάλα" (κατ' όνομα πλέον) κόμματα. Το Πασοκ δεν υπολογίζεται. Συνυπάρχουν "αναγκαστικά" Βενιζέλος, Λοβέρδος και Φώφη Γεννηματά, μόνο μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Η συνειδητοποίηση της σημερινής ηγεσίας του πάλαι ποτέ ιστορικού κόμματος, φέρνει ίλιγγο. 'Η γέλια: Ποιός σοβαρός άνθρωπος θα εμπιστευόταν σε θηλυκά και αρσενικά κομματόσκυλα καρριέρας με λεξιλόγιο τρίτης Δημοτικού και επιχειρηματολογία που δεν θα έστεκε ούτε σε Αμερικάνικη νεανική ταινία, το μέλλον και τις προσπάθειες ανόρθωσης της χώρας που ΕΚΕΙΝΟΙ τραυμάτισαν;
Αμετανόητοι. Τα ίδια ισχύουν για την ΝΔ. Τι "μέλλον", αλήθεια... Με ό,τι πιο φθαρμένο και χρησιμοποιημένο, σε εποχή που θα έπρεπε να έχει πολιτικά συνταξιοδοτηθεί. Και με πολλούς αμετανόητα σκληρούς. Δεν μιλώ για τους τυπάκους της απόλυτης Δεξιάς, ούτε για τους λαϊκοδεξιούς (είναι μόνο για να σπας πλάκα στην TV) αλλά για τους μειλίχιους νεοφιλελεύθερους που (ξανα)ζητούν την ψήφο του κόσμου και κορδώνονται για τις "επιτυχίες προσαρμογής" των δυόμιση χρόνων τους, λησμονώντας να αναφέρουν ότι έστιψαν και εξόντωσαν τον λαό, τον πλούσιο, τον μεσαίο, τον φτωχό. Οτι παρέδωσαν κυριολεκτικά τα κλειδιά στους ξένους. Και ότι αν δεν προκαλούσαν οι ίδιοι τις εκλογές (το έκαναν με την επιμονή στην υποψηφιότητα Δήμα για ΠτΔ) και δεν είχαν ηττηθεί, θα είχαν ξεπουλήσει μέχρι και τα δύο τετραγωνικά μέτρα πάνω στα οποία στηρίζονται τα περίπτερα. Αν έρθει η ΝΔ στην εξουσία, άμεσα ή εμμέσως με τοποθέτηση υπουργών σε καίρια πόστα, ο κόσμος θα υποφέρει. ΠΟΛΥ και ΣΚΛΗΡΑ. Αυτό είναι απόλυτα βέβαιο.
Αμετανόητοι. Βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα απο τις απίστευτες αφέλειες που εκστομίζονται απο τον αρχηγό του, όλο το παιχνίδι το έχει πάρει επάνω του: "Εμαθα, έκανα λάθος αλλά διδάχτηκα" και άλλες κουταμάρες. Οικογένειες αλωνίζουν και εκεί. Ακραία στοιχεία που αντί να καταπιούν την γλώσσα τους, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τα "λάθη" μπήκαν ψηλά στις λίστες για να ξαναμπούν στην Βουλή! Συναλλαγή. Η προσπάθεια να πείσουν ότι παραμένουν πιστοί και ακραιφνείς κομμουνιστές υπο Ευρωπαϊκή επιτροπεία, όχι μόνο δεν πείθει αυτούς που "πρέπει", αλλά "φοβίζει" κιόλας όσους πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πολιτικό σχηματισμό του μεσαίου χώρου. Και τέτοιος είναι, φυσικά, μόνο που προσπαθεί να παραστήσει κάτι άλλο για να κρατήσει τον κόσμο απο την ΛΑΕ και να μαζέψει ότι μπορεί απο το ΚΚΕ. Ομως, μάθαμε πια απο τέτοια κόλπα. Κουραστήκαμε. Μπουχτίσαμε. Απελπιστήκαμε. Οχι άλλο. 
Αμετανόητοι. Και όχι ιδιαίτερα έξυπνοι, έχω να παρατηρήσω. Οι αρχηγοί των κομμάτων εννοώ. Τόσα χρόνια ακούμε για "λογογράφους". Και το τρώμε. Δεχόμαστε ότι χειροκροτούμε κάποιον στη Βουλή και στις συγκεντρώσεις γι' αυτά που λέει, μόνο που του τα έχουν γράψει άλλοι και απλώς τα απαγγέλει ή τα διαβάζει! Τότε να βγούν οι "άλλοι" μπροστά να ψηφίσουμε αυτούς, γιατί ο αρχηγός μπορεί στο τέλος-τέλος να είναι συμπαθής αλλά βλάκας! Η όχι όσο πρέπει ικανός. Ξέρω 'γω; ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ;
Ναι, υπάρχει και το κόμμα του Καμένου. Αδυνατώ να σκεφτώ ποιόν έπεισε και σε τι έμεινε σταθερός (ιδίως τα "πατριωτικά", για τα οποία πολλοί τον ψήφισαν, χωρίς πολλή σκέψη τα αντάλλαξε με τις υπουργοποιήσεις). Την τελευταία μέρα στην εξουσία, αφού είχε καταπιεί το Νο 3, δέχτηκε να "κάψει" το κόμμα του θυσιάζοντας έναν ήδη "καμένο" για να υπογράψει τη μείωση των συντάξεων. "Χρήσιμο ηλίθιο" να τον πούμε; Στην Βουλή τα πρακτικά λένε ότι την μείωση των Συντάξεων τον Αύγουστο του 2015 την υπέγραψε υπουργός των ΑΝΕΛ, όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Και εις ανώτερα.
Περί "ηλιθιότητας", έχω να παρατηρήσω κάτι ακόμα. Αυτό τον καιρό με την τηλεοπτική υπερέκθεση (ΚΑΙ στο κανάλι της Βουλής που δεν υπάρχει σκηνοθεσία να "σώζει") πολλοί βουλευτές έχουν δείξει ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι, παρ΄ότι ο κόσμος είχε άλλη ιδέα γι' αυτούς, είτε λόγω του φυζίκ τους είτε και λόγω κάποιας σημαντικής θέσης που κατείχαν στον Δημόσιο βίο. Θα αναφέρω δύο μόνο ονόματα. Το πρώτο είναι ενός Αμυρά που τον βλέπω εδώ και χρόνια παντού, στην δημόσια τηλεόραση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, τώρα και με κανα-δυο κόμματα στη Βουλή. Τι καρριέρα! Μόνο που στις συνεντεύξεις και στα πάνελ το παιδί "δε λέει". Δείχνει παντελώς κενός ευφυϊας, επιχειρημάτων, πρωτοτυπίας. Πως τα κατάφερε να αναρριχηθεί στη Κρατική μηχανή, δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ. Ισως όμως αν ξεκινήσεις απο τηνΕΡΤ, μετά οι ουρανοί είναι δικοί σου!
Το άλλο παράδειγμα που θα φέρω (μη σας κουράσω, έχω για πολλούς να πω, αλλά είναι κραυγαλέα απαράδεκτοι οι περισσότεροι και τους ξέρετε πια), είναι ο πρώην γενικός γραμματέας εσόδων (αγαπητός του Σαμαρά και του Σόϊμπλε), Χ. Θεοχάρης. Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ σκληρός στη δουλειά του και πάλευε να μαζέψει λεφτά αδιαφορώντας αν έσπρωχνε τον κόσμο στην πίκρα, στην ανέχεια, στην πείνα, ακόμα και στην αυτοκτονία. Τόσο σκληρός και ανάλγητος, που ακόμα και η επίσης πολύ σκληρή Κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου αναγκάστηκε να τον απομακρύνει (θύμωσαν πολύ τότε οι Γερμανοί, θυμάστε;). Ε, αυτόν τον τύπο πήρε το Ποτάμι (το κόμμα, όχι ο χείμαρος να τον στείλει  στον ωκεανό της αφάνειας όπως έπρεπε) και οι ψηφοφόροι τον έστειλαν στην Βουλή τον περασμένο Ιανουάριο, προφανώς να τον ανταμοίψουν για την αποτελεσματική του εργασία στα έσοδα (απορία λαού-χάχανο θεού...). ΟΚ, αυτό δείχνει ότι ψηφίζουμε όπως μας έρθει, χωρίς γνώση, χωρίς σκέψη και χαζοτιμωρητικά-χαζοεκδικητικά κάποιες φορές. Ψήφισαν δηλαδή κάποιοι κεντροδεξιοί το Ποτάμι για να "τιμωρήσουν" ΝΔ-Πασοκ, και μαζί έφεραν τον σκληρότερο εκπρόσωπο της ΝΔ-Πασοκ, τον Γερμανοϋπάλληλο Θεοχάρη! Ομως δεν είναι εκεί το θέμα αλλά στο ότι ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου έξυπνος στο "ζωντανό". Ολο κουταμάρες και κοινοτοπίες λέει στις συζητήσεις. Ιδίως στη Βουλή, στις Επιτροπές, απορούσες αν ήταν παρών ή αν είχε πεταχτεί στο καφενείο. Δεν αποκλείω το ότι ο καθένας κάπου ξεχωρίζει, κάπου είναι ικανός. Κι' αυτός μπορεί να είναι άξιος στο να δεσμεύει τα λεφτά απο τις Συντάξεις στους λογαριασμούς των ηλικιωμένων και των απόρων. Οταν τον βλέπω όμως με το αστείο μουτράκι το στρογγυλό να είναι μονίμως θυμωμένο και συνοφρυωμένο και να φωνάζει οργισμένος με το νέο επιθετικό στυλ που έχει υιοθετήσει, και ταυτόχρονα σκέφτομαι ότι δεν είναι καν έξυπνος αλλά αγαθο-κουτούτσικος, απο τη μια με πιάνουν τα γέλια και απο την άλλη η απελπισία στη σκέψη ότι αν γίνει καμμιά κυβέρνηση συνεργασίας με σίγουρο "εταίρο" το πρόθυμο (και σιγανό) Ποτάμι, ο τυπάκος αυτός θα αναλάβει οικονομικό υπουργείο και θα..."χαράξει πολιτική"! Ενας Φόρεστ Γκαμπ στο τιμόνι της χώρας θα μας σώσει. Η μήπως ήδη είχαμε έναν και πάμε για δεύτερο;;;

Οχι λοιπόν... Στο "δείπνο ηλιθίων" της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου 2015, εγώ αρνούμαι να συμμετάσχω. Το κρίμα στο λαιμό σας!